Antyczny wydruk Piramida Kajusza Cestiusza z XVIII wieku

Giovan Battista Piranesi Piramida Kajusza Cestiusza, około 1756 r. Wielkoformatowa miedziorytnicza grafika przedstawiająca piramidę zbudowaną w latach 18–12 p.n.e. jako grobowiec Gajusza Cestiusza Epulone. Ta neoklasycystyczna rycina, w dobrym stanie, ze zmniejszonymi marginesami, została wydrukowana na arkuszu papieru czerpanego, którego część grawerowana ma wymiary 1,1 mm. Rozmiar obrazu: 385 x 535, wydrukowano na tekturze i oprawiono w nowoczesną ramę. W prawym dolnym rogu znajduje się legenda z opisem: 1) Teren wokół Piramidy oczyszczony za pontyfikatu Aleksandra VII; 2) Otwarte drzwi z tamtego okresu w Piramidzie; Kolumny znalezione na polanie i ustawione na swoim dawnym miejscu; 4) Mury Rzymu; 5)Wieże Bramy Świętego Pawła. Pod legendą znajdujemy Presso l’autore i Piranesi F. Opis różnych elementów obecnych na rycinie, takich jak ziemia wokół piramidy, odzyskane kolumny i otwarte drzwi, wzbogaca zrozumienie przedstawionej sceny i pozwala nam docenić dzieło Piranesiego jako ważne źródło dokumentalne.

Giovanni Battista Piranesi był jednym z najważniejszych grawerów i architektów XVIII wieku, znanym z dzieł przedstawiających rzymskie ruiny i starożytną architekturę. Jego rycina Piramidy Gajusza Cestiusza, wykonana około 1756 r., jest niezwykłym przykładem jego stylu i dbałości o szczegóły; Piranesi urodził się 4 października 1720 r. w Morano di Mestre, a zmarł 9 listopada 1778 r. w Rzymie. Niektórzy nazywają go Rembrandtem architektury.

Artysta ten nie tylko odtworzył starożytne ślady potęgi Rzymu, ale był również jednym z najbardziej uznanych archeologów swoich czasów. Był uczniem Scalfarotto, braci Giuseppe i Domenico Valeriani, a także uczniem Bibieny. Pracował i miał nauczyciela Giuseppe Vasiego, z którym miał bardzo konfliktowe stosunki. Wydaje się, że chciał go zabić z powodu zazdrości, jaką Vasi do niego czuł. Na przykład nie nauczył go wystarczająco tajników gryzienia. Uważa się, że współpracował również z Tiepolo przy malowaniu obrazów. Jego pierwszym dziełem był „Starożytności rzymskie”, po którym powstało wiele kolejnych. Wyrzeźbił około 2000 gałęzi, z których większość była duża. Mimo znakomitej reputacji i wielkiej sławy, nigdy nie stał się bogaty ze względu na bardzo niskie ceny swoich dzieł. Był członkiem Zakonu Chrystusowego i Towarzystwa Antykwariuszy w Londynie.

Przepiękne meble antyczne oraz akcesoria wyposażenia, mogą być doskonałym pomysłem na urządzenie naszych wnętrz. Dzisiaj jest coraz więcej miłośników dobrej jakości starych produktów, które mają określoną charakterystykę i duszę. To ukłon w stronę historii, tworzenia i projektowania {tradycyjnych|klasycznych} oraz ponadczasowych mebli. Istnieje wiele różnych stylów w meblarstwie antycznym, a każdy z nich ma swoje wyróżniające się cechy.

Jest wiele różnych stylów cechujących antyczne meble, jednak możemy wyróżnić kilka najważniejszych. Meble eklektyzmu to wiek XIX, na który przypada miłościwie panujący styl biedermeierowski. Jego odmiany w początkowych latach tego stulecia to meble antyczne neogotyckie, gotyckie, rokoko, styl Ludwika Filipa, czy w końcu angielski styl Wiktoriański. Pod koniec wieku te style przechodzą w pseudo style klasycyzmu, renesansu i baroku.

Oryginalne meble w stylu Empire to okres między końcem XVIII a początkiem XIX wieku. Wszystko wzięło się od panowania Napoleona. Tam narzucono znaczne podobieństwo i nawiązania do zdobień rzymskich i greckich.

Meble klasycystyczne to styl Ludwika XVI, które także silnie nawiązują do architektury antycznej. Ciekawe i warte uwagi są wszelkie produkty antyczne w stylu rokoko oraz Ludwika XV. Następny jest barok, którego nazwa pochodzi od portugalskiego barocco – co w tłumaczeniu jest nieregularnie rozwiniętą perłą. Były to bardzo reprezentacyjne meble, które miały dosłownie ociekać blichtrem i pełnić znaczącą rolę w luksusie. Wyjątkowe, selektywnie używane materiały stosowano po to, aby jeszcze bardziej podkreślić wyniosły ton tych wyrobów.

Dzisiaj możemy obserwować, jak bardzo duży wpływ właśnie miał styl barokowy na dzisiejsze klasyczne meble, które są projektowane z dużym podobieństwem do dawnej epoki. Znaczącym także stylem jest renesans. Który rozkwitał w XV i XVI wieku i wywarł także duże piętno na sztukę tworzenia mebli. Styl renesansowy był dosyć ciężki i masywny. Używano brązowych bejc, a także gzymsy, mocne cokoły oraz płaskorzeźby. Na pewno można powiedzieć, iż były to dosyć specyficzne produkty, ale dał sporo nowych możliwości jak np. konstrukcja kredensu, czy ogólnie szeroko pojęte meble skrzyniowe. Tutaj także interesowano się mitologią i antycznymi czasami, więc podpory czy nogi przybierały formy zwierzęce.

Łapy lwa, głowy orła – to częsty widok właśnie w stylu renesansowym. Aktualnie sporo światowych marek odtwarza tak wykonane meble biorąc przykłady z twórców włoskich czy francuskich. To przejaw podziwu i dbania o historię najpiękniejszych renesansowych antyków. Należy pamiętać, że w każdym kraju inaczej postrzegano wytwarzanie mebli, więc każdy styl w danym państwie miał swój oddzielny charakter. To bardzo ważne, szczególnie przy wyszukiwaniu odpowiedniego dla swojego wnętrza luksusowego antyku.

Najważniejsze w stylowych meblach antycznych jest oryginalność. I to jest finalnie istotne z punktu klienta, ponieważ na rynku krąży wiele falsyfikatów. Marka Luxury Products dostarcza dokument potwierdzający zgodność produktu z faktycznym opisem i zdjęciem. Do Państwa dyspozycji mamy rzeczoznawców dzieł sztuki, historyków oraz ekspertów z całego świata.